Θα προτιμούσα το συλλαλητήριο της Κυριακής να έχει οργανωθεί από επίσημους θεσμούς της πολιτείας.

Δείτε επίσης....

Απολογισμός του έργου του Υπουργείου Οικονομικών για την τριετία Ιούλιος 2019- Ιούλιος 2022

Ανακοίνωση του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου, για το νέο κυβερνητικό σχήμα

Τοποθέτηση του Υπουργού Οικονομικών για τα μέτρα στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων

Από κόμματα, φορείς της αυτοδιοίκησης, την επίσημη εκκλησία, επιχειρηματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Άλλωστε έτσι είχε γίνει και το ’92.

Θυμάμαι τότε ξεκινήσαμε με πρωτοβουλία της ΔΑΠ από τη Γεωπονική στην Ιερά Οδό 1000 φοιτητές και φτάσαμε στο πεδίο του Άρεως. Τότε που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, παραμέρισαν άλλες διαφορές και φώναζαν μόνο για την Ελλάδα. Δεν υπήρχε χώρος τότε, ούτε για φασίστες, ούτε για διάφορους γραφικούς που προσπαθούν να καβαλήσουν το κύμα και να βγάλουν τα απωθημένα τους απέναντι στο σύστημα και τους πολιτικούς.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Από τη μια, η κρίση τα έχει κάνει, όπως λένε και στα μέρη μου, «όλα ίσιωμα» και από την άλλη 140 και πλέον χώρες αποκαλούν τα Σκόπια με το όνομα « Macedonia “ και πάλι καλά που υπάρχει το «Βουκουρέστι» του Καραμανλή και της Ντόρας (για να μην ξεχνιόμαστε) για να μπορούμε να επιδιώξουμε καλύτερα πράγματα από αυτό.

Στη δική μου αντίληψη το συλλαλητήριο της Κυριακής δεν είναι μέτρο του πατριωτισμού του καθενός. Ο πατριωτισμός, κατά την άποψη μου πρώτα και πάνω απ΄όλα είναι στάση ζωής που δοκιμάζεται καθημερινά στη ζωή του καθενός μας. Για αυτό και δεν έχω να χωρίσω τίποτα με όσους έχουν επιφυλάξεις για τη σκοπιμότητα του συλλαλητηρίου, παρά το γεγονός ότι ανησυχούν για την εξέλιξη της υπόθεσης με τα Σκόπια. Ούτε φυσικά πιστέυω ότι η εξωτερική πολιτική , αλλά και κάθε πολιτική γίνεται με συλλαλητήρια.

Άλλωσε το θέμα τελικά, δεν είναι «τα συλλαλητήρια» και ποια η θέση του καθενός απέναντι σε αυτή τη μορφή λαϊκής έκφρασης αλλά η εξέλιξη αυτού του κορυφαίου εθνικού ζητήματος.

Πιστεύω όμως ότι τη Κυριακή στην Αθήνα αναμετράται η λογική της ακινησίας απέναντι σε θέματα ταυτότητας και εθνικής ιδεολογίας με την ανάγκη της συλλογικής υπενθύμισης βασικών συντεταγμένων της ιστορικής μας διαδρομής.

Πιστεύω ότι σε μια χώρα που θεωρείται κανονικότατο με κάθε αφορμή, σημαντική ή ασήμαντη, να βγαίνει κόσμος στους δρόμους και τις περισσότερες φορές να δημιουργεί απλώς θόρυβο και ταλαιπωρία, θα συνιστούσε πρόκληση να μέναμε αδρανείς στους καναπέδες για ένα θέμα εθνικό.

Πιστεύω ότι την ευαισθησία του κόσμου για το «Μακεδονικό» δεν πρέπει να τη χαρίσουμε στους κουτοπόνηρους πλασιέ του λαϊκισμού και του εθνικισμού.

Ελπίζω αυτοί που θα είναι πάνω στην εξέδρα να μην επαναλάβουν τις γελοιότητες που ακούστηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ελπίζω να αντιληφθούν ότι η χώρα δεν έχει τα περιθώρια για να επιτρέψουμε σε ορισμένους να δηλητηριάσουν ξανά τα μυαλά των ανθρώπων, όπως έγινε πρόσφατα με τους «αγανακτισμένους».

Ελπίζω η συμμετοχή να είναι τόσο μεγάλη ώστε όσοι απειλούν και όσοι ειρωνικά απαξιώνουν να φανούν τόσο μικροί και ελάχιστοι.

Αυτά πιστεύω και αυτά ελπίζω για αυτό την Κυριακή θα κατέβω στο συλλαλητήριο.

Γιάννης Οικονόμου