Είναι άραγε, σήμερα, 17 Νοέμβρη, μια ακόμη επέτειος; Είναι μια ακόμη γιορτή;

Δείτε επίσης....

Ραντεβού στην Οίτη για "Hercules Series"

Ο Μίλτος Πασχαλίδης στο Χάνι της Γραβιάς

Το Rally Acropolis ξεκινά και η «οικοδέσποινα» Λαμία για 3η χρονιά στο επίκεντρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού

ΟΧΙ.

Γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, δεν ήταν ένα απλό, έστω σημαδιακό, σημείο στον χρόνο. Ήταν μια στιγμή κορύφωσης της διαχρονικής αντίδρασης του ανθρώπου στην καταπίεση, την στέρηση της ελευθερίας, την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ήταν η συνέχεια της Εθνικής Αντίστασης 1940 – 45, το παιδί των αγώνων για το «1-1-4», η κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα.

Εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη του ’73, με αποκορύφωμα τη βραδιά της 16^ης προς την 17^η, με πυρήνα τα νιάτα και την ορμή της φοιτητικής νεολαίας, άνοιξε ο δρόμος για την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών, που έβαλε στο σκοτάδι και τον γύψο την ελληνική κοινωνία για περισσότερα από επτά χρόνια.

Όπως ήρθε από μακριά, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, έτσι έχει και την προβολή της βαθιά στο μέλλον. Και το ότι κάποιοι την υιοθέτησαν εκ των υστέρων, ή την οικειοποιήθηκαν, ή την καπηλεύτηκαν, δεν αμαυρώνει το νόημά της ούτε ακυρώνει τα μηνύματα που έστειλε στις επόμενες γενιές.

Σήμερα, λοιπόν, δεν γιορτάζουμε μια επέτειο.

Σήμερα θυμόμαστε, διδασκόμαστε, προβληματιζόμαστε.

Και ΤΙΜΟΥΜΕ.

Τιμούμε, τους ανθρώπους εκείνους, που άοπλοι, με έμπνευση από τα νιάτα, την ορμή και τα ιδανικά τους, στάθηκαν μπροστά στις δυνάμεις καταστολής του αυταρχικού καθεστώτος, αγωνιζόμενοι για αυτά που ονειρεύονταν, για αυτά που δικαιούνταν.

Τιμούμε τη θυσία εκείνων που αψήφισαν και τη ζωή τους γι’ αυτόν τον αγώνα.

Και είναι αυτός ο αγώνας για την ελευθερία και τα ιδανικά, που μας κάνει, σήμερα και για πάντα να αναφωνούμε : ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ.