Με το νομοσχέδιο για την Παιδεία γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να επαναπροσδιορίσουμε τι σχολείο θέλουμε
Στην Ολομέλεια της Βουλής και στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας τοποθετήθηκε ο βουλευτής Φθιώτιδας Γιάννης Οικονόμου μιλώντας τόσο για τις σημαντικές αλλαγές που επιφέρει όσο και για την αναγκαιότητα μεταρρύθμισης του μοντέλου της δημόσιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα επαναπροσδιορίζοντας τι σχολείο και κατ επέκταση τι Παιδεία θέλουμε.
Δείτε επίσης....
Συγκεκριμένα ο Γιάννης Οικονόμου στον πρόλογο της ομιλίας του αναφέρθηκε στην ανάγκη αλλαγών στην Παιδεία φέρνοντας το παράδειγμα των χαμηλών επιδόσεων της Ελλάδας στον εκπαιδευτικό διαγωνισμό PISA 2018 αλλά και στην αντανάκλαση που έχουν οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος τόσο στην κοινωνική ζωή όσο και στην πολιτική συμπεριφορά των πολιτών.
Φυσικά λοιπόν και χρειάζονται αλλαγές. Και μάλιστα όχι αποσπασματικά αλλά συνεκτικές με σχέδιο και ξεκάθαρους στόχους. Χρειαζόμαστε αλλαγές που θα απαντούν στο ερώτημα με ποιο τρόπο θα βελτιωθεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα έτσι ώστε να δημιουργεί μορφωμένους πολίτες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες και πως το δημόσιο σχολείο και τα δημόσια πανεπιστήμια θα αποτελέσουν μηχανισμούς κοινωνικής κινητικότητας και διαβατήρια προκοπής. Αυτό είναι το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολεί σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που θυσιάζουν ότι μπορούν για να καταφέρουν μέσα από την δημόσια εκπαίδευση τα παιδιά τους να προκόψουν, ανάφερε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Οικονόμου.
Στη συνέχεια ο βουλευτής Φθιώτιδας σταχυολόγησε τις σημαντικότερες παρεμβάσεις του νομοσχεδίου και στάθηκε ιδιαίτερα στην ενίσχυση και τη διεύρυνση του θεσμού των Πρότυπων και των Πειραματικών σχολείων. Παράλληλα αναφέρθηκε στην απουσία της περιφέρειας Στέρεας Ελλάδας και της Φθιώτιδας από τον σχετικό κατάλογο ζητώντας τη λειτουργία Πρότυπου- Πειραματικού σχολείου στη Λαμία την επόμενη σχολική χρονιά σημειώνοντας ότι στην πόλη υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα που μπορούν να υποστηρίξουν την λειτουργία των εν λόγω σχολείων.
Με το νομοσχέδιο που συζητάμε γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να επαναπροσδιορίσουμε τι θέλουμε και τι όχι από το σχολείο. Γίνονται σημαντικά βήματα έτσι ώστε η μάθηση και η εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο μέχρι την Γ΄ λυκείου να διέπεται από μια ενιαία και εξελισσόμενη φιλοσοφία. Δυστυχώς η φιλοσοφία αυτή σήμερα απουσιάζει. Το μεγάλο στοίχημα είναι πως και αν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Μόνο τότε θα μπορέσει το σχολείο να ενισχύσει το ρόλο του και το κύρος του. Αν δεν το πετύχουμε αυτό φοβάμαι πως κάθε προσπάθεια ενίσχυσης της κριτικής σκέψης ή ανοίγματος της μάθησης σε νέους ορίζοντες, θα έχει πολύ περιορισμένα αποτελέσματα , σημειώνει ο βουλευτής και συνεχίζει λέγοντας πως, δεν πρόκειται φυσικά για κάτι εύκολο.
Η άσκηση είναι και δύσκολη και πολυπαραμετρική. Έχουμε το σχολείο που λειτουργεί για δεκαετίες σε αυτό το μοντέλο. Έχουμε τους χιλιάδες επιστήμονες που εργάζονται σκληρά, ζώντας τα σπίτια τους και πληρώνοντας τους φόρους τους, στην φροντιστηριακή εκπαίδευση και έχουμε μια στρεβλή αντίληψη, ριζωμένη βαθιά στο υπογάστριο της κοινωνίας μας του τι σημαίνει να σπουδάζεις, μια αντίληψη που λέει ότι ντε και καλά θα σπουδάσεις. Αυτή είναι μια αντίληψη που έχει διαλύσει την επαγγελματική εκπαίδευση στη χώρα, που οδήγησε στην εξαφάνιση της τεχνολογικής εκπαίδευσης, που έχει σαν αποτέλεσμα ας πούμε το ότι χρειάζεσαι πτυχίο φιλοσοφικής για να προσληφθείς ως γραμματέας σε ειρηνοδικείο. Συνεπώς για να τα αλλάξουμε αυτά χρειαζόμαστε γενναίες αποφάσεις, αποφάσεις που μόνο με σχεδιασμό και διακομματική συμφωνία μπορούν να ληφθούν.
Κλείνοντας την ομιλία του ο Γιάννης Οικονόμου τόνισε πως, χωρίς αυτές τις αλλαγές, δίχως άμιλλα και πόλους αριστείας, χωρίς αξιολόγηση, διαφοροποίηση, πολυσχιδεία, εξωστρέφεια, καινοτομία, λίγοι προνομιούχοι θα συνεχίσουν να προχωρούν. Θα είναι όμως πολύ λιγότεροι και θα κουβαλούν ακόμη λιγότερους μαζί τους. Έτσι η Ελλάδα θα μένει διαρκώς δέσμια κλειστών κυκλωμάτων και κληρονομικών ελίτ. Γιατί κοινωνίες χωρίς ελίτ δεν υπάρχουν. Το θέμα είναι με ποιες διαδικασίες αναδεικνύονται, πως ελέγχονται δημοκρατικά, σε τι πλαίσιο κανόνων λειτουργούν. Ποιες ευκαιρίες και ποια ρεύματα ανοδικής κινητικότητας επιτρέπουν σε όσους ξεκινούν από κάτω, από χαμηλά να δουλέψουν και με την αξία, τις γνώσεις και την ικανότητα τους να φθάσουν ψηλότερα. Θα είναι κυρίως κομματικές, κληρονομικές και παρεοκρατικές οι ελίτ ή θα είναι αξιοκρατικές; Για να είναι αξιοκρατικές η παιδεία χρειάζεται αλλαγές και οι αλλαγές χρειάζονται εφαρμογή.
