Πως μία 7χρονη στην Συρία έγινε η Anne Frank της γενιάς
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ένα 7χρονο κορίτσι της Συρίας, Bana Alabed, κουρασμένο από τον πόλεμο και απογοητευμένο που δεν φάνηκε κανένας άλλος στον κόσμο, πήρε στο Twitter ένα απλό λόγο: «Χρειάζομαι ειρήνη».
Δείτε επίσης....
Αργότερα εκείνη τη νύχτα, με την απλή αλλά υποβλητική γλώσσα ενός παιδιού, έγραψε: "Δεν μπορώ να βγω εξαιτίας των βομβαρδισμών, παρακαλώ να σταματήσετε να βομβαρδίζουμε".
Με αυτά τα tweets, η Bana, που έμαθε τα αγγλικά από τη μητέρα της, Fatemah, έγινε το νεαρό πρόσωπο του εμφυλίου πολέμου της Συρίας. Μια σύγχρονη Άννα Φρανκ, το παιδί προσέφερε μια αναλλοίωτη θέα στις φρίκες της ζωής στο έδαφος στο Χαλέπι. Με τόσο λίγους δημοσιογράφους που είχαν πρόσβαση στην πόλη, τα tweets της όχι μόνο προκάλεσαν συμπάθεια σε όλο τον κόσμο. γεμίζουν επίσης ένα σημαντικό δημοσιογραφικό κενό, απομονώνοντας τον συριακό ηγέτη Bashar al-Assad και υπηρετώντας ως καθημερινή υπενθύμιση στην παγκόσμια κοινότητα των θηριωδιών ότι οι άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, υποβάλλονταν καθημερινά ενώ οι μάχες έτρεχαν γύρω τους. Τα tweets της Bana σύντομα έγιναν αντικείμενο ενημερωτικών ειδήσεων σε όλο τον κόσμο (ήταν επίσης ανελέητα κυριευμένο από τους υπέρ-Assad loyalists, που χαρακτήρισε τα tweets της ως προπαγάνδα).
Τώρα, μόλις ένα χρόνο αφότου ξεκίνησε το tweeting, δημοσίευσε ένα βιβλίο, « Αγαπητοί κόσμοι », που κυκλοφόρησε την Τρίτη, που αναφέρει την ιστορία μιας νέας ζωής που περιγράφεται από τον πόλεμο - μια ζωή όπου τα βομβαρδισμένα σχολεία, οι φίλοι πεθαίνουν, για μέρες κάθε φορά, τα τρόφιμα και το νερό είναι λιγοστά (αν είναι διαθέσιμα καθόλου), και ένα ταξίδι στην παιδική χαρά είναι μια μακρινή μνήμη.
Η Μπάνα συχνά τιτλοποιούσε από το χέρι της @AlabedBana ενώ ήταν στο υπόγειο του σπιτιού της οικογένειάς της καθώς περίμενε έναν άλλο γύρο βομβαρδισμού από ψηλά. Τα υποστηρικτικά μηνύματα που επέστρεψε από τους 360.000 συνοδούς της Twitter ήταν ένα μοναδικό φωτεινό σημείο στην τρομακτική ύπαρξή της.
Περιγράφει την πρώτη βόμβα που άκουσε ποτέ, όταν ήταν μόλις 3 χρονών.
"Δεν ήξερα τι ήταν όταν ήρθε η πρώτη μεγάλη βόμβα. Ήταν απλά μια τακτική μέρα », γράφει στο βιβλίο. Καθόταν στο πάτωμα παίζοντας με τις κούκλες της, κάνοντάς τους να "μιλούν με μια αστεία φωνή" όταν "ξαφνικά υπήρχε ένα BOOM! Ήταν ο πιο δυνατός θόρυβος που είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου, ένας τόσο μεγάλος θόρυβος που τον ένιωσες στο σώμα σου, όχι μόνο να το ακούσεις. Ο ήχος και η έκπληξη έκαναν το σώμα μου να αισθάνεται σαν ζελέ. "
Γράφει ανελέητα για τον πόλεμο - περιγράφοντας με στρατιωτική ακρίβεια τη διαφορά ανάμεσα σε μια βόμβα διασποράς και μια φωσφορούχο βόμβα - εν μέρει επειδή είναι η ζωή που ξέρει καλύτερα.
"Δεν υπάρχουν παιδιά σε μια χώρα που έχει υποστεί διάτρηση από τον πόλεμο", λέει ο Christine Pride, ο συντάκτης Simon και Schuster που βοήθησε τη Μπάνα, μαζί με τη μητέρα της, να γράψει την ιστορία της. "Για το καλό ή το χειρότερο, αυτό το βιβλίο είναι μια πολύ συνηθισμένη αναφορά του παιδιού για το τι συνέβη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Είναι πολύ απλή, δεν υπάρχει υποκείμενο ή προσποίηση. "
Ορισμένα tweets, όπως αυτά της 27ης Οκτωβρίου 2016, περιγράφουν φυσιολογικές στιγμές παιδικής ηλικίας: "Καλησπέρα, είμαι ευτυχής σήμερα λόγω εικασίας;" γράφει σε ένα, ένα μεγάλο χαμόγελο αποκαλύπτοντας μια νέα τρύπα στο χαμόγελό της, όπου ένα δόντι ήταν. Αργότερα γράφει: "Η νεράιδα των δοντιών φοβάται τον βομβαρδισμό εδώ, τρέχει μακριά στην τρύπα του. Όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα έρθει. "
Αλλά ένα άλλο tweet από τον ίδιο μήνα δείχνει μια φωτογραφία του αποσπασμένου βραχίονα ενός παιδιού, κρατώντας πάνω σε μια τσάντα βιβλίου.
Στο βιβλίο, η Μπάνα περιγράφει την ειδυλλιακή παιδική της ηλικία πριν από τον πόλεμο - έναν κόσμο που έγινε όλο και μικρότερος καθώς η χώρα κατέρρευσε στο χάος. Όταν διαδηλώθηκαν διαδηλώσεις στη Συρία κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, το Αλέππο, ένα κέντρο πολιτισμού και οικονομικών και μια από τις παλαιότερες πόλεις που κατοικούσαν συνεχώς στον κόσμο, εξοργίστηκε αρχικά. Αλλά μέχρι τον Ιούλιο του 2012, η σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων των ανταρτών και εκείνων που ήταν πιστοί στον Ασάντ είχε φθάσει στην πόλη, μια περιοχή της UNESCO που χαρακτήρισε την κοσμοπολίτικη κληρονομιά και θεωρούσε το κόσμημα της Συρίας για το περίφημο μεσαιωνικό τζαμί της και μια τεράστια αγορά γεμάτη μπαχαρικά, σαπούνια, ελαιόλαδο και χειροποίητα ρούχα. Η οικογένεια της Μπάνας είχε ζήσει εκεί για γενιές. Καθώς οι μάχες αυξήθηκαν, η Μπάνια γράφει πώς σταμάτησε να επισκέπτεται τους παππούδες της επειδή τα ταξίδια ήταν πολύ επικίνδυνα, πώς έπαψε να πηγαίνει στο σχολείο, επειδή το κτίριο είχε βομβαρδιστεί. Πώς τόσο τα νοσοκομεία όσο και οι γραμμές ψωμιού ήταν στόχοι των αεροπορικών επιθέσεων, πώς ήταν δύσκολο να βρεθεί το φαγητό και το νερό και πόσο τελικά δεν υπήρχε τίποτα για να κάνει, αλλά έπαιζε με τους δύο αδελφούς της, τους Mohamed και Noor, τώρα 5 και 3, , και προσπαθήστε να μείνετε ζωντανοί.
«Δεν μπορούσα να παίξω το υπόλοιπο της ημέρας - το μόνο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να δω τον Yasmin και όλο το αίμα της στο μυαλό μου»
- Μπάνα Αλάμπεντ
Κατά το φθινόπωρο του 2016, οι ανταρτικές δυνάμεις προσπάθησαν να κρατήσουν την πόλη από κάτω και η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί τους, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, πυροδότησαν την πόλη από τον ουρανό. Εν τω μεταξύ, περισσότεροι από 250.000 πολίτες ήταν παγιδευμένοι, ανίκανοι να φύγουν. Μέχρι τότε η Μπάνα είχε γίνει τόσο κουρασμένη από τον πόλεμο και απλά δεν κατάλαβε γιατί ο κόσμος δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει την ίδια και τους φίλους της. "Ήμουν τόσο άρρωστος από την πολιορκία και τις βόμβες. Να φοβάσαι όλη την ώρα και να βλέπετε τους ανθρώπους να τραυματίζονται και να πεθαίνουν προσπαθώντας παράλληλα με την ελπίδα να σας κάνει τόσο κουρασμένους. Δεν πίστευα ότι η ζωή θα επιστρέψει ποτέ στην ευτυχισμένη εποχή όπως πριν. ήταν μόνο χειρότερα », γράφει. Παρόλα αυτά, ο πατέρας της Ghassan είχε δουλέψει με τη μαγεία για να την βρει για iPad για τα 7α γενέθλιά της. Τη νύχτα της 24ης Σεπτεμβρίου, έστειλε το πρώτο της tweet ζητώντας ειρήνη ακολουθούμενο από άλλα 17, συμπεριλαμβανομένου του αποστολέα: "200 πέθαναν χθες και σήμερα ποιος είναι ο επόμενος; Είμαι πολύ φοβισμένος απόψε # Aleppo. "
Οι ισχυρισμοί της ακούστηκαν σχεδόν αμέσως. "Ξεκινήσαμε να λαμβάνουμε άμεσα μηνύματα από ενήλικες και παιδιά σε όλο τον κόσμο", γράφει στο βιβλίο της. "Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι άνθρωποι άκουγαν. Και έγραψαν τέτοιου είδους πράγματα. Η μούμια και εγώ θα διαβάζαμε μηνύματα όταν έπρεπε να κρύβουμε στο υπόγειο για ώρες και ώρες. Όταν διάβασα τα μηνύματα, με έκανε να αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι μας νοιάζονταν, ότι δεν είμαστε όλοι μόνοι. Ίσως κάποιος να κάνει κάτι πριν είναι πολύ αργά. "
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά tweets της ήρθε το Νοέμβριο, όταν οι βόμβες έπεσαν στο επόμενο κτήριο. Έβλεψε τη μητέρα της καλύτερης φίλης της να κλαίει κοντά. "Τα μαύρα μαλλιά της ήταν εντελώς λευκά με σκόνη σαν να ήταν παλιά. Το μόνο μέρος που δεν είχε σκόνη στα μάγουλά της, όπου δάκρυα έτρεχαν κάτω από το πρόσωπό της ", γράφει η Bana. Οι άνθρωποι άρχισαν να σκάβουν κάτω από τα ερείπια και σύντομα βρέθηκε το σώμα του φίλου της, Yasmin. "Ήταν δισκοειδής σαν να κοιμόταν, και ένας είχε πολύ αίμα και σκόνη πάνω της. Δεν θα μπορούσα να κινηθώ ή να αναπνεύσω γιατί φοβήθηκα τόσο πολύ να δω τον φίλο μου έτσι ... Δεν μπορούσα να παίξω το υπόλοιπο της ημέρας - το μόνο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να δω τον Yasmin και όλο το αίμα της στο μυαλό μου ».
Αργότερα έστειλε tweeted "Ω αγαπητός κόσμος, κλαίνω απόψε, αυτός είναι ο φίλος μου που σκοτώθηκε από μια βόμβα απόψε. Δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω ", μαζί με μια φωτογραφία του αιματηρού και σκονισμένου προσώπου του Yasmin, φέρνοντας τους οπαδούς της στον κόσμο της με άμεσο και καταστροφικό τρόπο.
Λίγο αργότερα, το σπίτι της Μπάνια χτυπήθηκε από αεροπλάνο - με θαυματουργό τρόπο η ολόκληρη οικογένειά της βρέθηκε αβλαβής - αλλά δεν έχει πουθενά να πάει. Έκανε tweeted μια εικόνα του κτιρίου με το κέλυφος με τις λέξεις: "Αυτό είναι το σπίτι μας, οι αγαπημένες μου κούκλες πέθαναν στο βομβαρδισμό του σπιτιού μας. Είμαι πολύ λυπημένος αλλά χαρούμενος που είμαι ζωντανός ». Οι Alabeds έφυγαν σε ένα άδειο κτίριο στην άκρη του Χαλεπίου σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τις μάχες, αλλά δεν είχαν τίποτα - ούτε φαγητό ούτε νερό ούτε θερμότητα ή έπιπλα εκεί. "Δεν είχα αισθανθεί ποτέ χειρότερα μέσα στο παρελθόν", γράφει η Bana. "Πείνα και διψασμένος και κουρασμένος και φοβισμένος και λυπημένος και παγωμένος, καθώς δεν είχαμε θερμότητα ή κουβέρτες. Τα αυτιά μου ακούγονταν ακόμα από τις βόμβες. Ήταν τόσα πολλά κακά συναισθήματα την ίδια στιγμή που δεν ήξερα τι να κάνω. Απλώς έβαλα στην αγκαλιά της μούμιας και προσπάθησα να μην σκεφτώ τίποτα καθόλου. "
Τον Δεκέμβριο, καθώς οι μάχες εντατικοποιήθηκαν, έστειλε tweeted: "Το όνομά μου είναι Bana, είμαι 7 ετών. Μιλάω με τον κόσμο τώρα που ζουν από το Ανατολικό Αλέππο. Αυτή είναι η τελευταία μου στιγμή είτε να ζήσω είτε να πεθάνω. "
Λίγες μέρες αργότερα, οι πολίτες στα εδάφη των επαναστατών εκδιώχθηκαν τελικά με μια ανθρωπιστική πυροσβεστική. Οι οικογένειες περίμεναν για μέρες να επιβιβαστούν σε λεωφορεία, τα οποία τα πήγαν στα συριακά σύνορα, όπου τα αεροπλάνα περιμένουν να τα πάρουν στην Τουρκία. Χάρη στη διάσημη τροφοδοσία Twitter, η Μπάνια και η οικογένειά της προσκλήθηκαν να συναντηθούν με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τον Μάιο, έγινε Τούρκος πολίτης μαζί με την οικογένειά της.
"Όλοι μας αγαπάμε εδώ επειδή είναι ειρηνικό", είπε στο The Post μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. "Είναι γλυκό και αισθάνεστε χαρούμενοι. Η ειρήνη είναι πολύ γλυκιά. "Αλλά το τραύμα του τι έζησε δεν είναι ποτέ πολύ πίσω. "Μερικές φορές αν ακούω μια δυνατή φωνή, συνεχίζω να τρέχω γιατί αισθάνομαι σαν μια βόμβα", έγραφε.
Ξεκίνησε το σχολείο τον περασμένο μήνα και οι αγαπημένες της τάξεις είναι τα αγγλικά και τα μαθηματικά. «Είμαι χαρούμενος γιατί μπορώ να πάω ξανά στο σχολείο και μπορώ να παίξω. Αλλά εξακολουθώ να λείπει το σχολείο μου στη Συρία. "Συνεχίζει με μερικούς από τους φίλους της από το σπίτι, αλλά με άλλους έχει χάσει την επαφή της. "Μερικοί από τους φίλους μου είναι εντάξει. Άλλοι φίλοι που ακόμα δεν ξέρω, είναι λυπημένος και σκληρός. "
Ως αποτέλεσμα της online φήμης της, η Bana έριξε την προσοχή του JK Rowling, ο οποίος ακολούθησε την τροφή του στο Twitter, μοιράστηκε τα tweets της και έστειλε ηλεκτρονικά αντίγραφα των βιβλίων του Harry Potter για τη Bana για να διαβάσει στο iPad της. Επίσης, έδωσε την Bana στον λογοτεχνικό της πράκτορα, ο οποίος βοήθησε να πουλήσει το βιβλίο της Bana στους Simon και Schuster.
Η Bana tweets λιγότερο τώρα, αλλά οι τελευταίες φωτογραφίες της δείχνουν ένα χαμογελαστό κοριτσάκι την πρώτη μέρα του σχολείου, ένα ροζ σακίδιο γεμάτο με βιβλία και αρκετά πλεξούδες κάτω από την πλάτη της - σε έντονη αντίθεση με τις θέσεις της από το προηγούμενο έτος. Ακόμα, ελπίζει ότι η τροφή Twitter θα μπορούσε να έχει κάνει μικρή διαφορά. "Ελπίζω ότι βοήθησε και πολλοί περισσότεροι άνθρωποι είναι τώρα φίλοι συριακών παιδιών", έγραψε στο The Post. "Αλλά ο πόλεμος πρέπει πρώτα να σταματήσει".
ΠΗΓΗ: www.nypost.com
